Αρχικά φανταστείτε τρεις
υπογεγραμμένες και δύο περισπωμένες στον τίτλο παρακαλώ. Ευχαριστώ. (Ε, όχι,
δεν μπορώ και να ψάχνω αν υπάρχουν στο πληκτρολόγιο! :Ρ)
-Όπως έλεγα, ο κατηγορηματικός προσδιορισμός δίνει
μια προσωρινή ιδιότητα στο υποκείμενο, ενώ ο επιθετικός μια μόνιμη. "Αγησίλαος
ήλθε φαιδρώ τω προσώπω", λοιπόν, επιθετικός ή κατηγορηματικός;
-Κατηγορηματικός, κύριε!
-Πολύ σωστά, κατηγορηματικός, γιατί προσδίδει μία
παροδική ιδιότητα στο υποκείμενο.
-Κύριε, κύριε, όχι μόνο για αυτό! Επίσης ο
προσδιορ…
Δεν άκουσε άλλα… Είχε μείνει να αφουγκράζεται το
παράδειγμα. Παροδική ιδιότητα. Δηλαδή όχι μόνιμη. Ήταν κοινά αποδεκτό πως ένα
χαρούμενο πρόσωπο, δεν παραμένει χαρούμενο. Ήταν αναμενόμενο πως το χαμόγελο
κάποια στιγμή σβήνει. Της φαινόταν κάπως… απαισιόδοξο αυτό.
«Γιατί απαισιόδοξο;», ρώτησε τον εαυτό της. «Είναι
λογικό να μην είμαστε συνεχώς χαρούμενοι».
«Και γιατί, δηλαδή, είναι λογικό;»
«Γιατί κάτι συμβαίνει και είτε πρέπει να είμαστε
σοβαροί, είτε κάτι μας προκαλεί θλίψη, είτε…»
«Γιατί πρέπει πάντα κάτι να συμβαίνει;»
«Γιατί αυτή είναι η ζωή»
«Να, βλέπεις, αυτό είναι το απαισιόδοξο. Ζεις
έχοντας στο μυαλό σου πως δε θα μπορέσεις ποτέ να είσαι ευτυχισμένος, γιατί η
ευτυχία δεν είναι μόνιμη.»
«Άλλο χαρά, άλλο ευτυχία.»
«Δηλαδή πιστεύεις πως η ευτυχία μπορεί να είναι
μόνιμη;».
«Άρτεμις,
Αγησίλαος εστί ευδαίμων. Επιθετικός ή κατηγορηματικός;», ακούστηκε η
φωνή του καθηγητή της, διακόπτοντας τη σκέψη της στο καλύτερο σημείο.
«Χμ… Δεν ξέρω, κύριε! Η ευτυχία είναι παροδική ή
μόνιμη;»
«Χμ… Είναι κατηγορούμενο, Άρτεμις! Κατηγορούμενο!»
