...

...

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Δεν μπορείς να βλάψεις αυτούς που σε αγαπάνε! (Γυναικεία κακοποίηση)

-Άσε με τώρα, θα ακούσουν τα παιδιά!, ψιθύρισε φοβισμένη.

Εκείνος κατέβασε το μανιασμένο χέρι του. Θα φρόντιζε το θέμα αργότερα. Εκείνη δεν νοιάστηκε που θα τη χτυπούσε και πάλι. Τα παιδιά. Μόνο τα παιδιά. Ήθελε να είναι ευτυχισμένα. Η δική της ευτυχία ήταν χαμένη έτσι και αλλιώς. Τουλάχιστον τώρα είχε πάψει να χτυπάει εκείνα. Της αρκούσε αυτό.

Δεν ήταν κακός, το γνώριζε.  Ήταν όμως λιγόψυχος. Ήταν δειλός. Ήταν ψεύτης. Ήταν δουλωμένος σε φοβίες και ανάγκες, που εκείνη δε λογάριαζε. Ο υψηλός τόνος στη φωνή ήταν για κείνον μέσο πειθούς. Τα χτυπήματα ο τρόπος να εκφράσει την οργή του. Μιαν οργή που προερχόταν από ίδιο το δικό του ψεύτικο δίκιο.

Η γυναικεία κακοποίηση είναι κάθε άλλο παρά ξεπερασμένη. Όχι, δεν ανήκει σε άλλες εποχές, όχι δεν αφορά τη «μειοψηφία». Ακόμα και νέες κοπέλες υφίστανται κάθε μορφή βίας. Η αδιαφορία δεν είναι λύση. Οι γυναίκες δεν είναι υλικά αγαθά, για να τους συμπεριφέρονται έτσι. Έχουν ψυχή, έχουν γνώμη, έχουν δικαιώματα, σε μια εποχή δήθεν ισότητας. Εκείνος που σηκώνει μια φορά το χέρι του είναι βέβαιο πως θα το ξανασηκώσει.

Βέβαια, αυτός που επιβάλλει δυστυχία χρησιμοποιώντας την ανωτερότητά του σε μυϊκή δύναμη, σεξιστικά στερεότυπα ή τη γυναικεία ανοχή είναι τελικά ο πιο δυστυχισμένος από όλους. Δεν πήρε ποτέ αγάπη. Δεν πήρε ποτέ κάτι επειδή οι άλλοι θέλησαν να του το δώσουν. Έπλασε για τον εαυτό του μια πραγματικότητα δήθεν ευτυχισμένη. Μα ποια ευτυχία έρχεται με τον εξαναγκασμό;


Η γυναικεία κακοποίηση βρίσκεται δίπλα σου. Αν δε γνωρίζεις, μάθε! Αν γνωρίζεις, βοήθησε! Αν είσαι θύμα, απευθύνσου στους αρμόδιους! Κανείς δε χάνεται, τίποτε δεν τελειώνει! Και πάντα είναι η σωστή στιγμή για να διεκδικήσεις αυτά που σου ανήκουν… τα δικαιώματά σου!


)

7 σχόλια:

  1. Χίλια μπράβο κοριτσάκι μου!
    Σωστά έγραψες..μακάρι να υπήρχαν πολλές τέτοιες φωνές!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ, γλυκιά Αριστέα!
      Έχουμε πίστη, κάποια στιγμή τα πράγματα θα είναι καλύτερα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  2. Δυστυχώς εν έτει 2014 δεν είναι ακόμη αυτονόητο ότι δεν υπάρχει δικαιολογία όταν κάποιος καταφεύγει στη βία. Σ' έναν κόσμο χειραφετημένων -υποτίθεται- γυναικών δεν είναι αυτονόητο ότι έχουμε όλες φωνή ούτε το ότι υπάρχουν πάντα αυτιά έτοιμα να ακούσουν και χέρια να προσφέρουν. Σ' ένα νομικό σύστημα που έχει καταστήσει την ενδοοικογενειακή βία αυτεπάγγελτο ποινικό αδίκημα δεν είναι αυτονόητο ότι με μια λέξη μπορεί να μπει ένα τέλος. Γιατί ο φόβος μουδιάζει κάθε λογική. Το τραγικότερο είναι ότι ο φόβος της ντροπής είναι μεγαλύτερος από τον φόβο του σωματικού και ψυχικού τραύματος.
    Μπράβο σου γλυκιά μου, έγραψες μια υπέροχη ανάρτηση -επώδυνα αληθινή..

    Και να μην ξεχνάμε: η βία γεννάει βία.
    Η παραμικρή μας κίνηση ή λέξη μπορεί να προκαλέσει τέτοια αλλαγή στην ψυχοσύνθεση του άλλου και τέτοια βλάβη ανεπανόρθωτη που είναι σχεδόν σαν να σηκώσαμε εμείς το χέρι στο βίαιο περιστατικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως τα είπες, Λιζάκι, ακριβώς έτσι!
      Δεν υπάρχει δικιολογία-απολύτως καμία!
      Ας ελπίσουμε να βελτιωθούν τα πράγματα!

      Διαγραφή
    2. Για να αλλάξουν τα πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν οι αντιλήψεις και να διαμορφωθούν συνειδήσεις, κάτι που γίνεται σε βάθος χρόνου -πόσο μάλλον σε μία συντηρητική κοινωνία(που δυστυχώς τέτοια θέματα θεωρούνται ακόμη ταμπού). Μακάρι να καταλάβει ο κόσμος επιτέλους πράγματα που θα 'πρεπε να είναι αυτονόητα. Μακάρι η νέα γενιά να καταλάβει ότι δεν είναι ντροπή να μιλήσεις, ντροπή είναι να υποφέρεις σιωπηλά ενώ υπάρχει λύση.

      Διαγραφή
    3. Δυστυχώς, βέβαια, έχουμε την "ικανότητα" αντί να πηγαίνουμε μπροστά να κινούμαστε προς τα πίσω... Σίγουρα όχι όλοι, αλλά αρκετοί... Το θέμα είναι να προσπαθήσουμε όσο μπορούμε, ίσως κάτι να βγει!

      Διαγραφή
    4. Είναι ταλέντο απαράμιλλο, αυτό, των ανθρώπων, να κάνουν ένα βήμα μπροστά και δέκα πίσω -κυρίως όσον αφορά κοινωνικά ζητήματα. Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της συμπλεγματικής κοινωνίας που ζούμε, να ψέγει τις κοινωνικές αδικίες και τις ρατσιστικές επιθέσεις(πχ για τον Βαγγέλη) και πέντε λεπτά αργότερα να κουτσομπολεύει το γείτονα.

      Η μνήμη του σύγχρονου Έλληνα διαρκεί όσο και το δελτίο ειδήσεων των 8.

      Διαγραφή