...

...

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

All the lonely people... Where do they all belong?


Κοιτάξτε λίγο γύρω σας… Ή μάλλον, κοιτάξτε λίγο μέσα σας… Ξέρετε κάτι; Είμαστε μόνοι. Ξέρω πως θα βιαστείτε να διαφωνήσετε: «Μίλα για τον εαυτό σου κοπελιά, εγώ έχω ένα σωρό φίλους!». Πρώτη ένσταση: Φίλους; Σίγουρα φίλους; Και δεύτερη: Και τι σημασία έχουν οι φίλοι; Κανείς δε σε νιώθει όπως ο εαυτός σου. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει απόλυτα όσα νιώθεις. Όση καλή διάθεση και να έχει. Όσο και να θέλει να σε βοηθήσει. Και το χειρότερο… Πολύ συχνά δε θα τον αφήσεις να σε βοηθήσει. Γιατί ξέρεις πως έχει και εκείνος προβλήματα και δε θες να τον φορτώσεις. Ή γιατί ντρέπεσαι για όσα νιώθεις και δε θες να ανοιχτείς. Ίσως και γιατί τα βρίσκεις και εσύ ο ίδιος κάπως ηλίθια καμιά φορά. Και φοβάσαι πως θα σου πει ότι αυτά που περνάς δεν είναι τίποτα, ο κόσμος έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα. Ναι, έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα. Αλλά πώς ξέρει ο καθένας τι είναι σοβαρό και τι όχι; Στο κάτω κάτω ο κάθε άνθρωπος σύμφωνα με το χαρακτήρα του κάποια πράγματα μπορεί να τα αντιμετωπίσει και κάποια άλλα όχι. Κάτι που για σένα είναι αφόρητα δύσκολο, για μένα είναι παιχνιδάκι. Και το αντίστροφο φυσικά. Οπότε όλα τα προβλήματα είναι σημαντικά και μεγάλα για αυτόν που τα έχει. Και το χειρότερο είναι πως δεν μπορεί να τα μοιραστεί. Κανείς δεν έχει την υποχρέωση να σε ακούσει. Πραγματικά κανένας. Και ούτε θα δοκιμάσεις να μιλήσεις, γιατί φοβάσαι μήπως κουράσεις αυτόν που έχεις απέναντι σου. Μήπως φανείς βαρετός. Και γκρινιάρης. Και κλαψιάρης. Και μίζερος. Ποιος θέλει να φαίνεται μίζερος; Και ξέρετε και κάτι άλλο; Έχουμε απομακρυνθεί απίστευτα, δεν υπάρχει πια επικοινωνία. Είχα μιλήσει κάποτε με μια κοπέλα. Από εκείνες που το παίζουν σκληρές γκόμενες, δυνατές, που δεν έχουν συναισθήματα. Δεν την ήξερα, παρά μόνο φατσικά. Ααα και φυσικά από τη «φήμη» της. Μα μιλήσαμε κάτω από περίεργες συνθήκες. Δε θυμάμαι πώς ξεκίνησε η συζήτηση. Και μου είπε πως δεν είναι όπως δείχνει. Πως είναι ευαίσθητη. Αλλά δε θέλει να το δείχνει.
Κανείς δεν το εκτιμά αυτό στις μέρες μας. Δεν είναι «in», πώς το λένε; Για αυτό προσαρμόζεται.
Κανείς δε θα την καταλάβαινε αν ανοιγόταν. Φοβόταν πως θα την πλήγωναν αν το έκανε. Δεν είχε άδικο. Και κάπως έτσι καταλήξαμε εδώ. Ο ευαίσθητος θεωρείται αυτόματα αδύναμος. Αυτός που έχει κάτι να πει φαντάζει βαρετός. Υπάρχουν άλλωστε τόσα ανούσια θέματα για συζήτηση. Τα σημαντικά θέλουν σκέψη και δυστυχώς κανένας πια δεν έχει διάθεση να σκεφτεί. Αα και βέβαια όποιος δεν κάνει φάσεις είναι ξενέρωτος. Δεν είναι κρίμα; Γιατί να κάνω φάση; Δεν είμαι ζώο, θέλω αγάπη και σεβασμό, όχι μια ξεπέτα. Θέλω κάποιον να με νιώσει. Να είναι μαζί μου για αυτό που είμαι, όχι γιατί θέλει να με χουφτώσει. Με αηδιάζει ο τρόπος σκέψης όλων αυτών εκεί έξω. Τα συναισθήματα είναι ξεπερασμένα και αυτό μου προκαλεί θλίψη. Εγώ άλλον κόσμο είχα φανταστεί. Και μου τη δίνει να είμαι μόνη. Μπορεί τελικά να μην είμαστε όλοι μόνοι. Μπορεί να είμαι μόνο εγώ…

11 σχόλια:

  1. Κοίτα συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!Αλλά εγώ από τη δική μου πλευρά έχω μάθει να μη στηρίζομαι σε φίλους, μα μόνο να ακουμπώ πάνω τους!Μάλλον πρέπει κι εσύ να κάνεις το ίδιο.Δεν σου λέω να είσαι καχύποπτη με τους φίλους σου γιατί δεν ξέρω εσύ μπορεί να έχεις πολύ καλούς φίλους και να τους εμπιστεύεσαι τυφλά!Εγώ πάλι έχασα αυτό το συναίσθημα πριν πολύ καιρό!Τώρα στο θέμα της δυναμικότητας και της ευαισθησίας και εγώ είμαι ευαίσθητος και προσπαθώ να μην το δείχνω αν και δεν τα καταφέρνω. Και έτσι κάνω τη χάρη στους άλλους να με χλευάζουν και να με κοροϊδεύουν.Κάποια στιγμή ίσως καταφέρω και το καταπολεμήσω(που αμφιβάλλω αλλά λέμε τώρα..)!Ένα θα σου πω STAY STRONG και όλα θα πάνε καλά! :)

    Γλυκές Καλημέρες :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν τυφλά. Υπάρχουν όμως άτομα που εμπισεύομαι σε πολύύ μεγάλο βαθμό και χαίρομαι για αυτό! Αν και έχω πληγωθεί και εγώ από αρκετούς "φίλους". Όσο για την ευαισθησία, εγώ πιστεύω πως είναι απαραίτητη!
      Καλημέρα και σε σένα! :)

      Διαγραφή
  2. ΕΝΣΤΑΣΗ!Μπορείς να επικοινωνήσεις με κάποιον και να μοιραστείς τα προβλήματά σου.Με την οικογένειά σου.Ξέρω κάποιοι δεν θέλουν να μιλάνε είτε με τους γονείς τους ή με τα αδέρφια τους για τα προβλήματά τους,αλλά μόνο αυτοί θα σε καταλάβουν πραγματικά και θα σε συμβουλέψουν κατάλληλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιατί όλο διαφωνείς μαζί μού;Κοίτα είναι ανάλογα και το τί πρόβλημα έχεις.Αλλά δεν πιστεύω τώρα ότι οι ίδιοι οι γονείς δεν καταλαβαίνουν και δεν βοηθούν τα παιδιά τους!
    Υ.Γ.:Πολύ κόντρα μου πάς!:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οοοοχι, δε σου παω κοντρα, απλα δε συμφωνω! :Ρ
      Εμ, κοίτα... Καμιά φορά απλά δεν μπορούν...

      Διαγραφή
    2. ok Αφού το λές κάτι θα ξέρεις!
      Υ.Γ.:Τσ,τσ,τσ,τσ.Ρε σύ,πλάκα σου κάνω μην ψαρώνεις!:ΡΚατάλαβα τι λές απλά ήθελα να δώ τι θα απαντήσεις αν σου έγραφα αυτά πού σού έγραψα!:Ρ

      Διαγραφή
    3. Επίσης,κάνε μου τη χάρη και σταμάτα να βασανίζεις τον εαυτό σου.Πώς αλλιώς να στο πώ!Προσπάθησε να ζείς το παρόν,χωρίς να σκέφτεσαι παρελθόν και μέλλον.Και επειδή μάλλον θα συναντηθούμε σύντομα...Έτσι και σε δω με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα...
      Υ.Γ.:Εγώ σε προειδοποίησα!;)

      Διαγραφή
    4. Μικρέ δεν κυκλοφορώ με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα! :Ρ
      Και αν είχα κουμπί, ίσως και να το έκανα, δε θα σκεφτόμουν τίποτα! :Ρ

      Διαγραφή