Άρωμα Κρήτης (;)

Πρώτον και κύριον! Συγχαρητήριααα στα παιδάκια μας που πέρασαν! :)
Από εδώ τι έχουμε; Ελπίζω να πήγαν όλα όπως θέλατε!

Δεύτερον... Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει τελευταία και όλο την Κρήτη σκέφτομαι... Και οκ, σίγουρα αυτό που έγραψα, δε συγκρίνεται στο ελάχιστο με τις υπέροχες μαντινάδες των Κρητικών που λατρεύω, όμως μου βγήκε τελείως αυθόρμητα, ούτε κατάλαβα πότε γράφτηκε! :Ρ Και μπορεί να είναι κάτι πολύ συνηθισμένο, όμως αποφάσισα να μην αφήνω πια πολλά αδημοσίευτα, στο κάτω κάτω, τι αξία έχουν αν δε τα διαβάζει κανείς; Οπότε δικό σας! :)

ΥΓ: Από 1η Σεπτεμβρίου θα παρουσιαστούν τα Chrysalis' Awards, οπότε παραμείνετε συντονισμένοι! :Ρ

Σε ένα φεγγάρι μακριά

Εκεί θα σε ανταμώσω

Και τη μικρή μου την καρδιά

Με σένα θα ενώσω
 

Θα πάρω χώμα από τη γη

Χρυσάφι απ’ την ψυχή μου

Να δημιουργήσουν άγγελοι

Τον κόσμο σου μικρή μου

Κι αν δε θελήσεις μάτια μου

Μαζί μου εκεί να μείνεις

Θα πω να φτιάξουνε φτερά

Κι ας είναι να μ’ αφήνεις

Στα δυο σου μάτια μοναχά

Δάκρυ να μην κυλήσει

Γιατί η μαύρη μου καρδιά

Θα σπάσει, θα ραγίσει

Ας έχεις άλλον ν’ αγαπάς

Άλλον να σιγολιώνεις

Με ένα σου χαμόγελο

Τη θλίψη μου σκοτώνεις

Ξέρω δεν είμαι εγώ για σε

Αρχόντισσα, καλή μου

Ευχάριστα όμως θα ‘δινα

Για σένα ως τη ζωή μου!

Το τραγούδι απλά το λατρεύω! "Αχ, ζούμε οι άνθρωποι μες στο πουθενά, μα όταν βρισκόμαστε βγάζουμε φτερά και γεννιόμαστε ξανά!" Πόσο αλήθεια! Καλημέρες! :)